Γνωρίζω πως όλοι όσοι πραγματικά αγαπούν τον αθλητισμό, οποιοδήποτε κι αν είναι το άθλημα και θέλουν την όσο πιο σύντομη επανεκκίνηση του αθλητισμού με την αγωνιστική του μορφή. Στο βουνό βρέθηκα πριν από μερικά χρόνια αναζητώντας την προσωπική γαλήνη. Θέλοντας να ξεφεύγω για κάποιες ώρες από όλα από όλους και από εμένα την ίδια ακόμα! Ήθελα να βρίσκω κάπου τον πραγματικό μου εαυτό, μακριά από τα καθημερινά θέματα που όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε και που μας αλλοιώνουν, μας κάνουν να ξεχνάμε το παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Εκεί βρήκα και άλλους ανθρώπους, που μαζί βιώναμε αυτό το ξεχωριστό συναίσθημα που σου χαρίζει η φύση. Μαζί, αλλά και ο κάθε ένας μόνος του. Γιατί το τρέξιμο και γενικά η περιπλάνηση στα μονοπάτια των βουνών, είναι μια εσωτερική διεργασία, μια διαδικασία αυτογνωσίας, άρα είναι μοναχική. Όσο κι αν επιζητούμε την κοινωνικοποίηση, το βασικό στοιχείο στη φύση και στους αγώνες αντοχής εκεί, είναι η μοναχικότητα των αθλητών. Εύχομαι αυτό να γίνει σύντομα αντιληπτό από την πολιτεία και να βρεθεί η λύση για να ξαναρχίσουν οι αγώνες στα βουνά, λαμβάνοντας υπόψη αυτήν την μαγική «μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων»
