Δεν αγαπώ πολύ το γράψιμο! Είναι τέτοιος χείμαρρος οι σκέψεις που θέλω να εκφράσω, που όταν έρχεται η ώρα να τις κάνω λέξεις, νιώθω να χάνει το δρόμο του αυτός ο χείμαρρος και να τον ρουφά η γη. Έτσι κι εγώ, στο χρόνο που μεσολαβεί για να βρω τις λέξεις, χάνω τον ειρμό της σκέψης, το συναίσθημα και στο τέλος τα παρατώ. Γι αυτό και δεν γράφω συχνά. Είναι όμως κάποιες φορές που δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, είναι τόσο πολύ «αυτό» μέσα μου, που πρέπει κάπως να βγει!
Θα μιλήσω για το παρελθόν που έγινε σπουδαίο παρόν και πολλά υποσχόμενο μέλλον, τον Ρογκά! Από τη γέννηση του και για τρία χρόνια, κάθε Ιανουάριο ήμουν εκεί, στον Όλυμπο, για να τρέξω με λαχτάρα σ’ αυτόν τον ιδιόρρυθμο αγώνα. Γι’ αυτόν θέλω να γράψω. Και θα μου πεις, τι να γράψει κανείς για το γεγονός που θα απουσιάζει; Ε, να που αρκετές φορές η απόσταση που μας χωρίζει από κάτι, φουντώνει το πάθος μας γι’ αυτό και μας ξυπνά απ’ το βάθος του χρόνου συναισθήματα που μας έχει χαρίσει.
Ήταν το φθινόπωρο του 2016 που ο Λάζαρος Ρήγος μου μίλησε για την ιδέα ενός μικρού αλλά δυνατού αγώνα στον Όλυμπο, στην καρδιά του χειμώνα. Μου ακούστηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ιδέα εξαρχής! Μικρός αγώνας, στον Όλυμπο, μες στο καταχείμωνο που δεν έχει άλλους αγώνες. Η ομάδα του Λάζαρου εκεί βρήκε σύντομα τη διαδρομή του νέου αγώνα, μια ακόμα διαδρομή που έχει αυτόν τον ξεχωριστό χαρακτήρα, τη σφραγίδα, που έχουν και οι υπόλοιποι της διοργάνωσής τους. Λίγο μετά ακολούθησε το όνομα, με το ιντριγκαδόρικο λογότυπο, για το οποίο τόσα γράφτηκαν εκείνο τον πρώτο καιρό. Το ΡΟΓΚΑΣ ήταν ένα όνομα που στην κυριολεξία τα έσπασε, καθώς ήταν μια λέξη εντελώς άγνωστη σε όλους! Όπως έγραψε ο Λάζαρος στην αναγγελία του αγώνα, Ρογκάς είναι μια τοπική λέξη εκεί στο Λιτόχωρο, που σημαίνει χιονοστιβάδα! Μια λέξη που με τα χρόνια ξεχάστηκε και σήμερα μόνο μερικοί γέροντες που έζησαν στα νιάτα τους στο βουνό τη θυμούνται ακόμα… 
Ιανουάριος 2017, λίγες μέρες πριν τον παρθενικό αγώνα και η λίστα συμμετοχών γεμάτη! Φαίνεται ότι πολλοί ήταν εκείνοι που αναζητούσαν έναν αγώνα στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς. Όμως, ένας από τους αλλεπάλληλους χιονιάδες εκείνου του πρωτοφανούς χειμώνα, είχε σαρώσει τη χώρα και δεν έλεγε να κοπάσει! Ο προβληματισμός διάχυτος σε όλους: πώς θα γίνει τελικά με τόσο χιόνι και κρύο αυτός ο περιβόητος Ρογκάς; Χιονοστιβάδα αναρτήσεων καθημερινά στο FB από τη διοργάνωση για τις προγνώσεις του καιρού κι από κάτω ακόμα πιο πολλά τα σχόλια, με την έκδηλη ανησυχία, θα γίνει τελικά; Η διοργάνωση ήταν κατηγορηματική, ο αγώνας θα γινόταν με οποιοδήποτε κόστος για εκείνη!
Ο Λάζαρος Ρήγος είναι ένας άνθρωπος (χιονάνθρωπος χαχαχα) που έχει παρελθόν πίσω του στους αγώνες των βουνών στην Ελλάδα: Olympus Marathon, VFT, ROUT, ROC, Χειμωνιάτικος Ενιπέας, Mythical, Lost. Αυτό ήταν που με εφησύχαζε για το Ρογκά και το πρόβλημα με τα χιόνια. Ναι, δεν το κρύβω, πως σε κουβέντες που κάναμε εκείνο τον καιρό για τον Ρογκά, πάντα στεκόμουν προβληματισμένη κάνοντας ακραία σενάρια στο μυαλό μου. Όμως κάθε φορά οι απαντήσεις με καθησύχαζαν, ένιωθα μια ασφάλεια, παρότι θα έτρεχα μέσα στα χιόνια. Και τι χιόνια!
Ο εξοπλισμός που μας επέβαλε τότε η διοργάνωση ήταν αρκετός αλλά υπήρχε ένα σκεπτικό πίσω από όλα αυτά, όσο κι αν μετά την ανακοίνωσή του άρχισαν και πάλι κατά κύματα οι αμφισβητήσεις και τα σχόλια επί σχολίων! Πρώτη φορά σε αγώνα στην Ελλάδα θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, ήταν πρωτοφανές, πάνω από ένα μέτρο χιόνι τις παραμονές του αγώνα!
Η μεγάλη μέρα έφτασε και ο φόβος του χιονιού μαζί με την απίστευτη παγωνιά εκείνων των ημερών, κράτησαν τους μισούς σχεδόν στα σπίτια τους. Δεν ξέρω τι επέλεξαν να κάνουν εκείνη τη μέρα αντί για το Ρογκά αλλά υποψιάζομαι πως λίγες μέρες μετά το είχαν κιόλας μετανιώσει, που έχασαν τον πρώτο, παρθενικό Ρογκά, σε ένα τοπίο βγαλμένο από ταινία!
Όσο για μένα; Χαίρομαι που δεν έκανα πίσω, χαίρομαι που έζησα την εμπειρία να τρέξω σε κάτι που ήταν πραγματικά ονειρικό. Κατανόησα πολλά μυστικά τρέχοντας σε χιονισμένο πεδίο και η εμπειρία εκείνη με βοήθησε αφάνταστα δυόμισι χρόνια αργότερα στις Άλπεις, όταν αγωνίστηκα στο Tor des Geants και είχα να αντιμετωπίσω πολλά συνεχόμενα χιονισμένα χιλιόμετρα και σε πολύ πιο μεγάλα υψόμετρα! Ο Ρογκάς του 2017 αποτέλεσε ένα σχολείο για μένα, μου χάρισε την ψυχολογία να αγωνίζομαι σε ακραίο περιβάλλον.
